Geograf, wykładowca w Instytucie Geografii Miast i Turyzmu Uniwersytetu Łódzkiego, z zamiłowania fotograf i podróżnik. Naukowo zajmuje się badaniami przestrzeni turystycznej i regionu turystycznego. Autor publikacji naukowych i popularno - naukowych z zakresu geografii turyzmu i turystyki. Wieloletni sekretarz naukowy jednej z najstarszych cyklicznych konferencji w Polsce dotyczącej szeroko rozumianej turystyki pt. „Warsztaty z geografii turyzmu”. Przewodniczący wojewódzkiej komisji egzaminacyjnej przy Łódzkim Urzędzie Marszałkowskim ds. pilotów wycieczek.

Urodzony w Łodzi w 1991r.  Absolwent kierunku Turystyka i Rekreacja Uniwersytetu Łódzkiego (studia licencjackie). Student  I-szego roku studiów magisterskich, kierunek Turystyka i Rekreacja,  na Wydziale Nauk Geograficznych Uniwersytetu Łódzkiego.  Aktywny członek Koła Naukowego Geografów Turyzmu Uniwersytetu Łódzkiego. Laureat ogólnopolskiego konkursu literackiego „Polska w Schengen” org. przez MSWiA. Autor pracy dyplomowej pt. „Atrakcyjność turystyczna wybranych obiektów opuszczonych w Łodzi”. Zainteresowania:  nowe form y  turystyki indywidualnej.

 

Jednym z symptomów rozwoju współczesnej turystyki jest poszukiwanie nowych, nieodkrytych i nieznanych dotąd miejsc i obiektów, które z racji coraz większego zainteresowania nimi przez turystów stają się atrakcjami turystycznymi. Cechą wspólną i unikalną tego rodzaju atrakcji jest ich wyraźna odmienność od powszechnie uznanych, typowych i licznie odwiedzanych atrakcji. Ponadto przy ich wyborze przez turystów decydują bardziej czynniki związane z motywacją niż z obiektywnymi właściwościami i wartościami tych atrakcji. Kryteria te spełniają obiekty opuszczone. Celem artykułu jest próba scharakteryzowania obiektów opuszczonych, jako atrakcji turystycznych i określenia głównych czynników wpływających na ich atrakcyjność turystyczną. Przykładem badawczym stały się wybrane obiekty opuszczone położone na terenie Łodzi. W artykule określono niektóre cechy ruchu turystycznego związanego z odwiedzaniem badanych obiektów takie jak struktura społeczno – demograficzna turystów, pochodzenie, motywy i częstotliwość odwiedzin i inne. Ponadto dokonano krótkiej charakterystyki badanych obiektów pod kątem rodzaju, dawnej funkcji i położenia na terenie miasta. Przeprowadzona analiza atrakcyjności turystycznej powinna wskazać na kierunki rozwoju turystyki związanej z obiektami opuszczonymi w Łodzi.

Współczesne obiekty opuszczone powszechnie kojarzą się ze zniszczeniem, dewastacją i zapomnieniem. Wydawać by się mogło, że pod względem reprezentowanych wartości nie powinny one zajmować miejsca w przewodnikach turystycznych czy wydawnictwach promocyjnych ani tym bardziej nie powinny być uwzględniane w tworzeniu produktu turystycznego. Biorąc pod uwagę rynek współczesnych atrakcji turystycznych można stwierdzić, że występuje na nim ogromna konkurencja wynikająca z jednej strony z ich nadmiaru, dużego zróżnicowania, a z drugiej strony z rosnącego popytu turystycznego wyrażającego się stałym od lat wzrostem międzynarodowego ruchu turystycznego . Rosnący popyt turystyczny wynika przede wszystkim z ciągle zmieniających się potrzeb turystycznych człowieka. Aby zaspokoić te potrzeby, poszukuje się nowych obiektów, miejsc, które mogłyby stać się atrakcjami turystycznymi. Zgodnie z pojęciem atrakcji turystycznej może to być praktycznie wszystko, cokolwiek, co jest w stanie zainteresować turystę (Davidson, 1996, Lungberg, 1996, Kruczek, 2011, Nowacki, 2012). W podejściu tym kryje się możliwość zaliczenia do tego grona nie tylko miejsc i obiektów powszechnie uznanych za atrakcje turystyczne, ale i takich, które z różnych względów także powszechnie są uznawane za niezasługujące na zainteresowanie turystów. W grupie tej znajdują się między innymi obiekty opuszczone. Celem artykułu jest próba określenia atrakcyjności turystycznej wybranych obiektów opuszczonych położonych na terenie Łodzi. Przed przystąpieniem do badań nad atrakcyjnością turystyczną obiektów opuszczonych w Łodzi należało dokładnie sprecyzować, jakie obiekty będą brane pod uwagę. Obiekty opuszczone to miejsca, które nie pełnią swojej pierwotnej funkcji, nie są wykorzystywane w celach komercyjnych, mają nieustalony lub trudny do ustalenia status własności, są powszechnie dostępne oraz cechują się postępującym procesem degradacji lub pozostają w stanie ruiny (Duda, 2013). Autorzy zdając sobie sprawę z nieostrości tej definicji założyli, że brane pod uwagę miejsca muszą spełniać określone kryteria, z których najbardziej istotnymi są ich dostępność, czyli możliwość mniej lub bardziej nieskrępowanej penetracji oraz brak komercyjnego wykorzystania w tym także dla celów turystycznych . Wyraźna specyfika tych miejsc związana z ich złym stanem technicznym i z różnego rodzaju konsekwencjami związanymi z ich odwiedzaniem zdaniem autorów wpływa na wzrost zainteresowania tymi miejscami czyniąc z nich atrakcje turystyczne. Obiekty opuszczone są przykładem specyficznych atrakcji turystycznych budzących szereg kontrowersji. Nie mniej coraz więcej we współczesnej turystyce jest przykładów atrakcji turystycznych, które budzą kontrowersje. Przykładem mogą być atrakcje związane ze śmiercią, które wpływają na rozwój odrębnej formy turystyki, jaką jest tanatoturystyka (Tanaś, 2006). Nie analizując szczegółowo przyczyn rozwoju zainteresowań współczesnych turystów coraz bardziej kontrowersyjnymi atrakcjami turystycznymi należy stwierdzić, że największy wpływ na ten rozwój mają motywacje człowieka związane z poszukiwaniem nowych, często ekstremalnych wrażeń, doświadczania niecodziennych emocji (Adamczyk, 2011).