Muzeum może być miejscem spotkań na poziomie społecznym (spotkanie między ludźmi) i na poziomie poznawczym (spotkanie odbiorców z ciekawą treścią i okazje do nabywania nowych umiejętności). Muzea konkurują z innymi miejscami spotkań (parki tematyczne, galerie handlowe) i z innymi dostawcami treści (media, Internet). Dla budowania swojej przewagi konkurencyjnej muzea stosują różnorodne strategie udostępniania: perfekcyjnej ekspozycji, dotykowych funkcji, szerokiego programu. Małe muzea mogą z nich jednak korzystać w ograniczonym zakresie, bo to wymaga nakładów inwestycyjnych i zaplecza organizacyjnego. Poprzez zastosowanie metody interpretacyjnej małe muzea mogą budować swoją pozycję konkurencyjną jako miejsca spotkań.
W ramach metody poszukiwane są odpowiedzi na pytania: o czym, komu i po co muzeum ma opowiadać, oraz co to ma wspólnego z globalnymi trendami i problemami cywilizacyjnymi. Jako odpowiedź na te pytania powstaje esencja muzeum: zdanie pozycjonujące, które następnie jest operacjonalizowane do konkretnych działań w zakresie programu, projektu i procesu muzeum.
Dzięki tej procedurze muzeum może skupić się nie tyle na prezentowaniu swoich treści wszystkim, ale na wykorzystaniu ich w celu poruszania tematów ważnych i aktualnych dla określonych grup odbiorców. Podejście interpretacyjne pozwala więc z jednej strony skoncentrować ograniczone zasoby muzeum na przemyślanych działaniach, z drugiej stawia muzeum w roli nie tylko miejsca spotkań ale i partnera do rozmowy.
W referacie Autorzy chcą przedstawić zarówno podstawowe założenia metody interpretacyjnej, jak i konkretne realizacje, w których muzeum jest nie tylko przestrzenią łączącą turystykę z kulturą, ale przede wszystkim miejscem istotnych spotkań.